Tien mooiste boeken van 2017

Nog op zoek naar een kerstcadeau of leesvoer voor de vakantieperiode? Geen paniek want wij zorgen voor inspiratie. Van deze tien boeken was ik in 2017 erg onder de indruk.

Tot de categorie ‘verschenen in 2016 maar met vertraging gelezen’ behoort Wil van Jeroen Olyslaegers, een grootse roman over de Tweede Wereldoorlog die vragen stelt als: Wanneer word je een smeerlap? Kan je in een oorlog tuimelen uit verveling? Wil iedereen uiteindelijk gewoon zijn eigen hachje redden? Ik nam het boek mee op yogaretraite naar Fuerteventura (toegegeven, niet meteen een passende setting) en schreef deze lovende recensie.
En wat denken jullie, moet De mensengenezer van Koen Peeters op het lijstje: ‘verschenen in 2017 maar gelezen in 2018’?

Op diezelfde reis las ik ook nog Peachez van Ilja Leonard Pfeijffer, een romantische thriller over een erudiete professor die in de catfishing val trapt en zo ons idee over de liefde op zijn kop zet. Is liefde ooit meer dan een beeld dat je creëert zoals Pygmalion deed? Kan liefde ook bestaan zonder wederkerigheid? In dit interview sprak ik met Ilja over de (on)mogelijkheid van ‘echte’ liefde.

Even later raakte ik erg onder de indruk van de luxe-editie (denk: geschenktip!) van Zijde van Alessandro Baricco, geïllustreerd door Rébecca Dautremer. In deze allegorische novelle boordevol rituelen wordt een Franse zijdehandelaar verliefd op een mysterieuze Japanse dame. Dat deze roman zich gedeeltelijk afspeelt in Lavilledieu in de Ardèche, een dorpje waar ik ieder jaar wel een paar keer kom, maakt deze leeservaring extra bijzonder.

De laatste weken raakte ik – voor de verandering (ik ben geen groot televisiekijker) – helemaal in de ban van Tabula Rasa, een serie waarin niets is wat het lijkt. Op literair vlak had Ontregeld van de Australische Charlotte Wood hetzelfde effect op mij. Tien Australische vrouwen besluiten om niet langer te zwijgen over hun seksueel misbruik (en #metoo bestond nog niet). Als straf worden ze opgesloten in een verlaten schaapsscheerderij. Wanneer de voedselvoorraden uitgeput raken, wordt duidelijk dat de bewakers evenzeer gevangen zitten…

Eén van de leukste ontmoetingen van het afgelopen jaar, was mijn interview met de Amerikaanse Julie Buntin, auteur van Marlena.  Dit debuut gaat over de heftige tienervriendschap tussen de destructieve en permanent benevelde Marlena en haar jongere sidekick Cat. Marlena is een junkie met een methadon stokende vader die jong aan haar einde komt. Cat blijft als volwassen vrouw in New York worstelen met de schuldvraag… en de drank.  Buntin baseerde Marlena op haar jeugdvriendin Lea  die – terwijl zij studeerde en carrière maakte – haar leven verwoestte.

Rond diezelfde periode sprak ik iedereen vol lof aan over de Marokkaanse Loubna Abidar. Van bij haar geboorte hoort ze louter en alleen omdat ze een vrouw is, constant dat ze een mislukking is. Als kind gaat Loubna stiekem naar de film en droomt ze ervan om later een ‘hoer’ – zo noemt haar familie een actrice – te worden. De ironie van het lot wil dat Loubna doorbreekt in Cannes met haar rol als prostituee in Much loved. Terwijl Frankrijk de actrice looft, krijgt Loubna doodsbedreigingen in Marokko. Journaliste Marion Van Renterghem brengt Loubna’s heftige levensverhaal in Geliefd en gevaarlijk: hoe Loubna op haar zestiende haar seksueel gewelddadige vader aan de deur zet, over haar jetset jaren met de Parijse koning van het nachtleven en over haar strijd voor vrouwenrechten in de moslimwereld. Een dappere stem die de donkere taboes met gevaar voor haar leven doorbreekt.

Op een zonnige lentedag (check die terrasplanten) las ik één in ruk Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman uit. Deze Copernicaanse ideeënroman zet de centrale positie van de mens ter discussie. Een roman over het klimaat, de ontoereikendheid van de taal en de discrepatie van de liefde… Fantasie en realiteit zullen nooit samenvallen en gesprekken tussen verliefden zullen altijd een aaneenschakeling van misverstanden zijn. Al die gedachten doen het hoofdpersonage Ida balanceren op de rand van een 21-ste eeuwse depressie die – zo anders dan Weltschmerz -wordt bepaald door de afwezigheid van verlangen.

Het omvangrijke Het achtste leven van Nino Haritischwili was mijn zomerboek en had een hoger dramagehalte dan Thuis en Familie samen. Ik blogde al uitgebreid over dit Georgische familie-epos van 1300 pagina’s vol tranen, waanzin, uitzinnige vreugde en oeverloos verdriet! De jonge Duits-Georgische Haratischwili schrijft met pathos en verweeft persoonlijke drama’s met grootse geschiedenis.

Dat boeken een verregaande impact op je leven kunnen hebben, bewees Mazzel tov. Deze razend interessante inkijk bij een joodse-orthodoxe familie van Margot Vanderstraeten roept vragen op die het anekdotische ver overstijgen. In het kielzog van dit boek trok ik naar Israël waar Hipsters, baarden, martelaren van Anna Krijger voor meer politieke achtergrond zorgde en waar ik plots middenin de geschiedenis belandde.

Tot slot zet ik ook nog Harnas van hansaplast op mijn lijstje. Sinds ik in Germaanse verplicht was om het intellectueel doorwrochte Rachels rokje van Charlotte Mutsaers te lezen, heb ik een boon voor deze excentrieke schrijfster die onlangs haar zeventigste verjaardag vierde. In haar controversiële laatste roman behandelt Charlotte de dood van haar wereldvreemde, geïsoleerde en aan porno verslaafde broer. Hoe kan je zo worden? Hoe  komt het dat je met dezelfde opvoeding toch twee totaal andere paden kan bewandelen? Een zwaar maar teder boek.

Natuurlijk ben ik ook heel benieuwd wat jouw mooiste boeken van 2017 waren? Ik ben immers nog op zoek naar mijn ultieme kerstvakantieboek. Vorig jaar was dat Rivieren, de concurrentie is dus groot!

PS. Eindejaarstips van Eveline en Kurt.