De zeven boeken van Celia Ledoux

‘Lezen is goesting, geen werk’, zegt schrijfster Celia Ledoux. Ze zit in een herleesfase. Een tijd geleden moest haar boekenkast, een geval van vier meter hoog, eraan geloven: boeken die er louter in stonden omwille van haar Ego werden bedankt voor bewezen diensten. ‘Hij staat nu maar halfvol’. Ze is aan haar volgende boek aan het schrijven. ‘Ik zit in de schrijffase; het wordt een liefdesgeschiedenis. Na Wild vlees is dat eens iets anders.’

 

Verder heeft Celia een praktijk voor jonge ouders die het moeilijk hebben met hun baby. Of is dat eerder omgekeerd? ‘Tja, het is maar hoe je het bekijkt. Jonge ouders moeten vaak de weg zoeken naar de juiste professional: een arts, een therapeut,… en worstelen met opvoedkeuzes. Opvoeden is niet zwart-wit, maar een grijze zone, met rode uitschieters. Er lopen verschillende lijnen doorheen. Ik stel ouders gerust: je gaat je kind niet noodzakelijk verpesten omdat je één keuze maakt. ‘

Celia leest elke dag, maar hoeveel en wat varieert. Ze mijdt de bestsellerlijsten, en leest boeken soms pas jaren na uitgave. Zo verslond ze onlangs de hele Harry Potter reeks.

1. Van je familie moet je het hebben, David Sedaris

David Sedaris is een komisch talent en een onbetaalbare voorlezer. Zijn Youtubefilmpje over de Sint is hilarisch: ‘6 to 8 black men’. Hij stapt in Nederland in een taxi. Hij vraagt nooit hoe het weer is, maar hoe zij Kerst vieren. Hoort hij het verhaal van de Sint: a geriatic Santa who enters your house with 6 to 8 black men. Heerlijk om de pietendiscussie zo van buitenaf te zien. Hij gebruikt humor als groot goed om netelige kwesties op te lossen. In dit specifieke boek recupereert hij zijn gezin als materiaal voor zijn stukken. Zijn zussen waarschuwden hem al bij elk familiefeest: je gaat dit niet gebruiken in één van je stukken. ‘Noooo, I said!’ Uiteraard doet hij het wel.

2. The Right Stuff, Tom Wolfe

NASA gaat op zoek naar astronauten, een job waar veel piloten op neerkijken. Tot ze na een tijdje beseffen: ‘O, er zit misschien toch wat in’. De lezer leert het milieu via immersieve journalistiek kennen. Het is een combinatie van lef en cool, branie die geen branie is. De gutsy mannelijkheid komt mooi naar voren: het houdt het midden tussen ‘iemand moet het doen’ en ‘de beste willen zijn’. Het was erg herkenbaar voor mij. Let wel, ik zou bij voorbaat nee zeggen en nooit in een raket kruipen, maar ergens zijn ze de mannelijke tegenvoeters van mijn eigen catwomen-staat.

3. De barbaren, Alessandro Baricco

Dit werk hangt ergens tussen literatuur en een zakboek in. Het gaat over de opkomst van de barbaar, iemand die weinig weet van iets en van niets alles. Baricco trekt hiermee de parallel met de hedendaagse mens: hij veroordeelt niet, maar gaat erop in. Hij beschrijft een nieuw, misschien revolutionair soort mens. Je krijgt goesting om er een wijntje bij te drinken.

4. Onderhuids, Michel Faber

Een fantastisch goede thriller met een sterk hoofdpersonage. Faber behoort tot de nieuwe lichting schrijvers die een vrouwelijk personage compleet kan neerzetten. Vrouwen zijn lang als ofwel avontuurlijk en boeiend, ofwel aantrekkelijk en liefelijk beschreven. Iedereen ging vroeger maar achter de graal aan, de mooie prinses. Dat is nu aan het veranderen.

5. Voor alles een dame, Renate Dorrestein

Dorrestein is een feministe van het eerste uur. Ze kan een conventie vastgrijpen en hem op zijn kop zetten, met humor. Ze is jammer genoeg nog niet vaak bekroond, maar dat begint te veranderen omdat ze oud genoeg is. Het boek is een aanklacht tegen Harry Mulisch zonder hem te vernoemen: ze schrijft over een zielig ventje die elke dag in Café Americain moet gaan eten omdat hij geen broodje kan smeren.

6. De verborgen geschiedenis, Donna Tartt

Tartt heeft volgens mij maar één goed boek geschreven, haar debuut. Ze heeft er tien jaar aan gewerkt en alles uit haar systeem gehaald. Ik herken de sfeer in het boek. Een jongen gaat op kot, komt in een milieu terecht dat hij niet kent en floreert. Het boek is overgoten door een sausje van Grieks-Romeinse mythologie. Tartt durft verheven te schrijven, zonder op haar bek te gaan.

7. American Psycho, Bret Easton Ellis

Ik heb voor het laatste boek erg getwijfeld tussen dit en de Bijbel. In allebei is evenveel bloed vergoten. De Bijbel is één van beste boeken ooit geschreven en het vormt een ijkpunt in de taal. Let wel, ik heb het over het Oude Testament, het Nieuwe Testament is voor softies. American Psycho is goed omdat het tjokvol levenswijsheid zit zonder één wijsheid te verkondigen. Een oppervlakkig boek schrijven is niet gemakkelijk. Het boek bevat evenveel seks als de Bijbel, maar is beter geschreven. Inventieve horror die behoorlijk levensecht overkomt.

Dit interview verscheen eerder in Elle België.

PS: Opvoedboeken, Barbara verdiepte zich er ook een tijdje in.

PPS: Leestips van An Lemmens en Griet Op de Beeck