Interview

Blogtour: de jongen op het dak

Schrijfster Aline Sax toert deze maand door Vlaanderen en Nederland met haar nieuwste boek De jongen op het dak. Vandaag houdt de blogtour halt bij Thisishowweread voor een interview over haar jongste boek.

De jongen op het dak is een buitengewoon mooi jeugdboek over een jongen die, na een tragisch verlies, op het dak gaat wonen. Van boven observeert hij de wereld onder zich en tuurt naar de wolken boven hem.

Het boek is een opmerkelijke samenwerking tussen Aline en illustratrice Sassafras De Bruyn.

Je staat bekend om je historische fictie. In dit boek is er geen spoor van Aline de historica, en schrijf je een verhaal over rouwen.

De meeste van mijn verhalen beginnen met een vraag: ‘Hoe moet het geweest zijn om dat mee te maken?’ Meestal gaat dat om een bepaalde historische gebeurtenis of periode. Maar deze keer had ik alleen een beeld in mijn hoofd. Het beeld van een jongetje dat op een dak zit. Hij kijkt naar beneden en ziet alles heel klein maar kan zo iedereen ongezien observeren. 

Toen het verhaal nog een beeld was, was het de bedoeling dat het een kort, luchtig en eerder beschouwend verhaal zou zijn. 

Maar toen stierf mijn mama na een zware ziekte. Dat was een heel heftige periode. Het veranderde mij, en het veranderde ook mijn verhaal. Het verhaal kreeg meer lagen, werd diepgaander, persoonlijker. Niet alleen wat de jongen zag, speelde nu een rol. Ook waarom hij daar zat werd belangrijk. Het dak was niet alleen meer een plek waar je gemakkelijk iedereens doen en laten kon observeren. Het werd ook geheime plek, waar de jongen zich terugtrekt.

De jongen op het dag staat bol van de prachtige tekeningen van Sassafras De Bruyn. Hoe ontstond de samenwerking?

Ik kende Sassafras niet persoonlijk, maar ik kende haar werk. Al van bij haar debuut volgde ik haar en wilde ik graag met haar samenwerken. Maar ik had natuurlijk een verhaal nodig dat bij haar stijl paste. Dat was De jongen op het dak. Toen het verhaal klaar was, voelde ik dat het perfect paste bij haar gevoelige en poëtische stijl. Ik heb het verhaal gewoon naar haar opgestuurd met de vraag of ze er iets in zag en het wilde illustreren. Ik was dolblij dat ze ja zei. Toen hebben we elkaar ontmoet. We hebben veel over het verhaal gepraat. En haar schetsen waren meteen een schot in de roos. Ze voelde het verhaal perfect aan en voegde er haar eigen betekenislaag aan toe. 

We gaan even technisch doen. Het verhaal is een puzzel van verschillende verhalen en mensenlevens die elkaar raken. Hoe heb je die gelegd?

Het was inderdaad een hele puzzel. Ik heb hard gewroet op het verhaal en de structuur. Er moesten voldoende andere personages in, maar het mocht niet overladen worden. Sommige moesten dicht genoeg kunnen komen, andere moesten figuranten blijven. Dat moest allemaal in evenwicht zijn. Ook het ritme, de opeenvolging van scènes over de toenadering tot het meisje en over de jonge man aan de overkant, moest juist zitten. En dan had je de verhaallijn van de jongen zelf die ertussen moest geweven worden. Dus ja, het was heel erg zoeken en schuiven.

Kinderen rouwen op hun eigen bijzondere manier. Waarom kies je voor het dak als rouwplek?

Het dak is een heel symbolische plek. Je kan er letterlijk de wereld en alles om je heen vanop een afstandje bekijken. Je maakt geen deel meer uit van het leven aan je voeten, maar je bent niet helemaal afgezonderd. Iedereen zou tijd moeten kunnen krijgen om even afstand te nemen, als het nodig is, als je overweldigd wordt door het leven.

Foto: Jutta’Art

Welke kinderboekenschrijvers inspireren je?

Ik heb veel bewondering voor Kate DiCamillo, ik hou erg veel van de boeken van Ursula Poznanski. Van eigen bodem vind ik bijvoorbeeld Jef Aerts een steengoede auteur.

En last but not least: geef je ons je ultieme boekentip?

Oei, ik vrees dat ik geen ultieme boekentip heb. Er zijn heel wat boeken die een diepe indruk hebben gemaakt, maar ik heb niet één lievelingsboek. Momenteel lees ik Een ladder naar de hemel, van John Boyne. Nog zo’n auteur die ik erg bewonder. Een ladder naar de hemel, vind ik niet zijn beste boek, maar het is wel intrigerend. Ik zit nu iets over de helft en vraag me af waar het 2e deel van het boek in godsnaam naartoe gaat. Het eerste deel leek een afgerond verhaal. Maar dat is het dus duidelijk niet. Ik ben benieuwd.

Volg je De jongen op het dak graag mee op blogtour? Neem dan hier zeker een kijkje:

Maandag 17 februari: buddy read op hebban.nl
Dinsdag 18 februari: recensie op unicornsandfairytales.be
Woensdag 19 februari: recensie op booksandmacchiatos.com
Donderdag 20 februari: interview Aline Sax op thisishowweread.be
Vrijdag 21 februari: lestips op Lees-je-wijs Café: https://www.hebban.nl/spot/lees-je-wijs
Zaterdag 22 februari: interview Sassafras De Bruyn op www.ikvindlezenleuk.nl