Jeugdsentiment: dé boeken uit mijn kindertijd

Hoe leuk zijn Barbara’s posts met de favoriete kinderboeken van haar dochters! Dat wordt een leuke herinnering voor later. De confrontatie met een boek uit mijn kindertijd werkt voor mij immers als een madeleine voor Proust. Ik besloot daarom om nog eens te gaan snuffelen in de kelder van mijn ouders. Volgens mijn familie bracht ik immers behoorlijk wat tijd door tussen de boeken. Dat bleek onlangs nog uit dit gesprek.

Ik: ‘Kan je je voorstellen dat ik als kind geen gordel moest dragen op de achterbank. Dat is nu toch ondenkbaar.’
Mama: ‘Ja, we hadden toen in de auto een net opgehangen achter de chauffeursstoel zodat jullie van de achterbank niet naar voren konden.’
Zus: ‘Jaaaah! – begint enthousiast te knikken uit herkenning – En daar klommen we dan in en hingen we altijd in vast. Verschrikkelijk was dat net.’
Ik: ‘Huh daar herinner ik me totaal niks van, van dat net.’
Zus: ‘Dat is normaal – rolt met haar ogen – jij was altijd rustig aan het lezen op de achterbank.’

Hoog tijd om even te onderzoeken wat ik zoal las op die achterbank.

1. Als kettinglezer wurmde ik me in de bibliotheek doorheen de volledige Pietje Puk (De Eekhoorn), De Vijf (H.J.W. Brecht) en Pitty’s kostschool-reeks (Arena). Van een ouderwetse smaak gesproken. Het eerste boek over de olijke postbode uit Keteldorp verscheen in 1958. Enid Blyton schreef de detectives over vier jongeren en een hond en de kostschoolboeken in de jaren veertig. Wat je trouwens ook kan zien aan mijn exemplaren.

Moreel verantwoorde lectuur? Niet echt… De boeken van Blyton blinken volgens de critici uit in klassedenken en racisme. Is me toen niet opgevallen. Ik vermaakte me gewoon met de avontuurlijke kwajongensstreken van De Vijf en de geheime feestjes van Pity in de Engelse boarding school.

2. Een andere serie die ik volledig heb verslonden zijn de boeken van De Babysittersclub (Deltas). Met andere woorden, ik was een tienermeisje in de nineties! De artistieke Joke was mijn favoriete personage en De babysitters op zomerkamp mijn absolute topper. Niet verwonderlijk dat ik achteraf taalkampen ben gaan organiseren. Wist je trouwens dat Ann M. Martin het personage van de brave Inge op zichzelf baseerde?

3. Pluk van de Petteflet (Querido) vrolijkte mijn eerste leerjaar op. Dan zat ik immers bij mijn mama in de klas en tijdens het wekelijkse voorleesmoment las ze steevast voor uit dit grappige boek van Annie M.G. Schmidt. Nu nog gaat mijn fantasie op hol als ik lees over de zes Stampertjes, mevrouw Helderder en Zaza de kakkerlak. Even tijdloos als Jip en Janneke!

4. Bij het openen van dozen met jeugdboeken valt me op dat sommige titels me bitter weinig zeggen en andere wel in mijn geheugen gegraveerd lijken. De ukkels en de traliekippen, Salvador en Oraviem en Malena’s mooiste zomer… geen idee waarom ik er zo dol op was, maar deze boeken heb ik gelezen en herlezen. De titels klinken in mijn oren als een klok!

 

 

 

 

 

 

 

 

5. Mijn grootouders hadden vroeger een doos met Artis Historia prentjes. Als kind deed ik niets liever dan door die doos met prentjes gaan. Of toch, boeken met ingeplakte prentjes lezen. Deze roman van Reinaert de Vos is een erfstuk. Ik herinner me nog levendig hoe de illustraties van de door Reinaert verwonde dieren me schrik aanjaagden als kind. Een prachtexemplaar in mijn boekenkast.

PS Voor meer jeugdboekennostalgie, lees dit lijstje. Hoera ook voor Tiny (zij inspireerde zelfs onderneemster Nadia voor haar eigen zaak), Blinker in de bakfietsbioscoop, Kruistocht in spijkerbroek en Koning van Katoren.

PPS Van welke boeken word jij nostalgisch? Zin om erover te bloggen? Deel je link via de comments, dan plaats ik hem in dit artikel!