Woodstock, een interview

Els Quaegebeur grijpt haar lezers bij de kraag met haar boek Woodstock. Echtpaar Nola, meubelrestaurateur, en David, toneelschrijver, boeken een vakantie zodat David aan een stuk over Woodstock kan werken. Hij is, bijna veertig jaar na datum, geobsedeerd door het festival. En door het verwekken van een kind bij Nola.

Terwijl Nola met haar benen in de lucht op bed ligt na een partijtje ‘bevruchten’, leest ze in het gastenboek van de B&B een brief van een vader aan zijn zoon Nicky. Tijdens het festival verdronk de kleuter in een vijver. Vierhonderdduizend mensen op Woodstock, en niemand die ziet hoe de kleine Nicky opgeslokt wordt door het donkere water.

Toneelschrijver David inspireerde zich voor zijn eerste stuk op de achterbankverhalen van een taxichauffeur. Waar haalde jij je inspiratie voor dit boek?

Mijn fascinatie voor het festival ontstond ook in een vervoermiddel: een Greyhound bus van Atlanta naar New Orleans. Tijdens een tussenstop in ‘Het Grote Niets’ stuitte ik op een lokaal krantje. Ik hou erg van obscure dorpskranten. Er stond een paginagroot interview in met een ‘beroemdheid’ uit de omgeving. Hij was als kind door zijn ouders meegenomen naar Woodstock en was daar in een vijver gevallen. Dat gegeven hield me de rest van de reis bezig: een half miljoen mensen bij elkaar, in de ban van naastenliefde en verdraagzaamheid, en ondertussen donderde een klein ventje in het water en niemand die het zag.

Ze wist niet eens dat doodgaan een optie is bij vrijwel alles wat je doet. En jij, liefste Nicky, had jij daar enig idee van toen je aan de rand van de vijver stond, kijkend naar het glanzende water dat er van bovenaf zo onschuldig uitzag? Het was geen grote vijver. Verwarde je klein met ondiep?

Als je kon kiezen: wiens optreden had je op Woodstock willen zien?

Net als Nola hou ik niet van mensenmassa’s. Maar goed, als ik die honderdduizenden joelende hippies even wegdenk, had ik het optreden van Janis Joplin willen zien, de eerste vrouwelijke rockster. Een onafhankelijke, warmhartige en oorspronkelijke vrouw met veel humor.

Hoeveel Els zit er in Nola en David?

Je ontkomt als schrijver niet aan jezelf. Hoe ik precies doorsijpel in mijn verhalen is een mysterie. Soms is het heel concreet. Ik heb vliegangst, wat me voor Nola goed uitkwam. Maar meestal zijn de overeenkomsten waziger. Het is juist leuk om personages te hebben die erg van jezelf verschillen. Met mijn eigen tekortkomingen moet ik elke dag al aan de gang. David is bijvoorbeeld een enorm neurotische schrijver. Driftig ook, en behoorlijk narcistisch. Nu is er met mij van alles mis, maar die laatste twee eigenschappen heb ik niet.

En zo vreedzaam was die ‘soort maatschappij’ niet. Op het slecht bevoorraad terrein vochten festivalgangers om schoon water en ze stalen elkaars brood, slaapzakken en paraplu’s.

Opgelet, dit boek vertoont ernstige bijwerkingen, geen langdurig gebruik zonder literair advies. Mogelijke bijwerkingen: licht groeiende obsessie voor Woodstock, personages niet uit je hoofd kunnen zetten en lichte hunkeringen naar nog meer prachtige zinnen. Zeg niet dat wij u niet gewaarschuwd hebben.

Woodstock, Els Quaegebeur, Nijgh & Van Ditmar.