Echt (n)iets voor

Wij hadden onze namen nog

Vandaag laten we schrijver Jürgen Nakielski aan het woord over zijn schrijfproces. Zijn novelle Wij hadden onze namen nog is net verschenen:

9789460792427

“Wij hadden onze namen nog.” Is dat zo? Het is een mooie titel – al zeg ik het zelf – maar ik heb het verdomme vaak als een vloek gezien tijdens het schrijven van dit, nu ja, boekje.
Ik lieg. Het schrijven ging nog. Het ging zelfs vlot. Het herlezen en het zetten van de stap naar de definitieve versie die moest ingediend worden, dat is wat me ongeveer helemaal leeggezogen heeft. Ik wilde helemaal geen naam meer hebben, ik wilde helemaal niet meer gelezen worden en ik wilde al helemaal niet meer dat iemand mij zou kennen bij naam.

nakielski_400x400
Jürgen Nakielski

Bijna anderhalf jaar heeft het manuscript in mijn nachtkastje gelegen. 110 bladzijden. Klaar. Af. Dat was het.

Deze zomer hakte ik de knoop door: “Wij hadden onze namen nog” zou niet gepubliceerd worden.

En toen begon het. Nog tijdens mijn literaire moord – delete-knop in overdrive – zag ik het: het ademde. Ik puzzelde opnieuw met de losse flodders waarmee ik bijna drie jaar geleden was begonnen en ik bouwde iets dat me niet langer verstikte. 60 bladzijden. Klaar. Af.
Dit is het.

“Wij hadden onze namen nog” is niet echt een boekje geworden. En ook niet echt een bundel. Het is een verhaal dat verteld wordt aan de hand van kleine verhaaltjes, gedichten en foto’s. Ik noem het een ‘poëtische novelle’. Het is iets kleins, maar het is iets van mij.
Het is een ode aan hoe ik de liefde vroeger als kind zag, en tegelijkertijd een verontschuldiging voor het vervreemden als volwassene. Het is ontstaan uit echte en valse herinneringen en gevoelens voor vele mensen. Het is niet autobiografisch, maar het staat dicht bij mij.

“Ik ben niet helemaal geworden wie ik toen dacht te willen zijn, maar als kind had ik het ook wel eens mis.
Groter nu, en zwaarder, en schouders die gedragen hebben en een hoofd dat voller zit, vanbinnen en vanbuiten. En een baard die er anders uitziet dan de baard die ik mezelf vroeger gaf met stift, penseel of potlood, maar waar ik best tevreden over ben zoals grote mensen tevreden kunnen zijn: genoegen nemen met een trapje lager dan geluk, want overdaad schaadt. Altijd.”

Wij hadden onze namen nog kan je online bestellen bij de Leeswinkel. Eerder verscheen al Wachten op neerslag. De officiële boekvoorstelling heeft op vrijdag 6 november om 20u30 plaats in ‘Het Vervolg’ in Willebroek. Op 10 november signeert Jürgen tussen 16u en 22u op de boekenbeurs.

wachten op neerslag cover