Interview

Op bezoek bij Yann

Het atelier van de scenarist is de plek waar strips tot leven komen. Hier wordt geschetst en geschreven, gezwoegd en gezweet, verzonnen en verbeeld. In september mocht ik voor Stripgids scenarist Yann opzoeken in zijn atelier. Die bleek, ondanks zijn reputatie van ‘moeilijk interviewbaar’ te zijn, bijzonder aimabel.

Meer dan dertig jaar werkt de uit Marseille afkomstige striplegende Yannick Le Pennetier (°1954) vanuit Brussel aan zijn stripscenario’s. De grootmeester van de strip is gekend om zijn humor en goed gedocumenteerde scenario’s en heeft een indrukwekkend oeuvre neergezet: van eigen reeksen als ‘de onnoembaren’ en ‘Pin-up’ tot verhalen die hij leverde voor ‘Thorgal’ en ‘Robbedoes en Kwabbernoot’.  

Over zijn huis

“Mijn huis/atelier in Elsene had lange tijd een lelijke naakte façade. Mijn vrouw is zelf bij de gemeente gaan aankloppen om er een stripmuur van te maken. Ze deden eerst heel moeilijk over het aankopen van een tekening. Toen bleek dat ik daar zelf kon voor zorgen, waren ze meteen akkoord.”

“Ik heb gekozen voor een vakje uit het ‘Robbedoes’ album De luipaardvrouw. De muur toont een fantastisch perspectief op een straat in Brussel. De dierenprint van de vrouw is dan weer typisch Matongé, de buurt die hier vlakbij ligt.”

Over zijn atelier en werkritme

“Ik heb twee ateliers. Beneden doe ik mijn mails en administratie. Het creatieve werk gebeurt boven in absolute stilte. De dubbele deur en het raam moeten altijd dicht. Soms werk ik ook op café. Ik heb alle cafés uit de buurt al aangedaan want ik blijf nooit lang op dezelfde plek. Ik wil niet dat de mensen me kennen en aanspreken, ik wil me concentreren.”

“Ik werk iedere dag, wat er ook gebeurt, zelfs al heb ik geen ideeën of heb ik last van tandpijn. Bij het opstaan om 7.00 uur heb ik nooit zin om te werken, maar na een uur raak ik altijd weer in het ritme. Dan stop ik niet meer, behalve voor een wandeling met mijn vrouw rond 16.00 uur.”

Over Donald Duck en zijn zotte kant

“Als kind mocht ik geen stripverhalen lezen van mijn ouders. Ik vroeg daarom Donald Ducks aan mijn tantes en nonkels. Ik ben die verhalen blijven lezen en heb die albums altijd bewaard.”

“Ik ben een ‘gamin’ gebleven. Zo staat het hier vol met objecten die een beetje ‘fou’ zijn zoals een pluche dinosaurus uit de Flintstones. Ik vind dat lachwekkend. Ik hou ook van gimics. Zo past de watermeloen op mijn horloge bij mijn muismat.”

“De meeste tekenaars zijn echter veel te serieus. Gerben Valkema met wie ik samenwerkte voor de ‘Suske en Wiske’ hommage is dat niet. Als ik hem een zot idee geef, doet hij er nog een schepje bovenop.”

Dit is een fragment uit een artikel dat eerder verscheen in Stripgids.

PS. Nog meer strips!