Barbóék levert vers leesvoer

Ik kan nu met stelligheid bevestigen dat op blikken cassoulet géén waarschuwingen staan voor de neveneffecten van vezelrijke voeding. Nochtans een belangrijk gegeven voor mensen die het als bron van proteïnen hadden opgeslagen in hun benepen atoomschuilkelder, waarin ze elke lont aan het domestieke kruidvat kunnen missen. Juist, wanneer ik door mijn voorraad vers leesvoer zit, ga ik om ontwenningsverschijnselen te voorkomen in de voorraadkast etiketten zitten lezen. Ik beken.

In normale tijden los ik dit prompt op met een mars op de boekenwinkel van mijn hart, om er weer met een volgeladen kruiwagen te vertrekken. In deze tijden heet dat een niet-essentiële verplaatsing. In deze tijden én in normale tijden is een kruiwagen vol boeken veertig kilometer naar huis duwen belachelijk vermoeiend. In deze tijden… is die boekhandel dicht.

Dicht, maar niet helemaal. Het team van de Leuvense Barbóék -waar wij en onze jaarlijkse columnwedstrijd kind aan huis zijn- schakelde over op leveren van boeken aan huis. Per fiets, als het kan.(*) Per post, als de kilometers de pan uit swingen.

Ik vroeg om onze bestelling wat aan te vullen, met titels naar keuze. Een vraag waarvoor ze bij de Barbóék hun hand niet omdraaien, want blijkbaar zijn er vandaag veel mensen die graag een verrassingspakket ontvangen. Ik deel met veel plezier en veel dank hieronder enkele van hun recensies en tips:

Zonder de top te bereiken – Paolo Cognetti
Met een kleine karavaan van dragers, muildieren, twee vrienden en een hond, trekt hij in Noordwest-Nepal naar de heilige Kristalberg en het klooster Gompa Shey. Een gevecht met de bergen, met zijn hoogteziekte, met de elementen en met zijn eigen rusteloze ziel. Moeizame gesprekken met dragers en gidsen, met de herders en monniken die hij af en toe ontmoet. Mooi hoe hij in de ban geraakt van dat landschap, de mensen, het raadselachtige boeddhisme. Zoals de lama die hem op de moeilijkste vraag die er is antwoordt: ‘Natuurlijk ben ik gelukkig! Vooral omdat ik geen keus heb!’ Een filosofisch reisboek dat zijn titel helemaal waarmaakt: niet het beklimmen van de top telt, maar het om de berg heen gaan. Senza mai arrivare in cima…

In tijden van besmetting – Paolo Giordano
“In Psalm 90 staat een smeekbede waar ik deze uren vaak aan moet denken: Leer ons onze dagen te tellen / Dat wijsheid ons hart vervult. Misschien omdat we tijdens deze epidemie niet anders doen dan tellen. We tellen de besmettingen en de genezingen, de doden, de ziekenhuisopnames en de dagen zonder school. We tellen de miljarden die op de beurs zijn verdampt, de maskers die zijn aangekocht en de uren die we nog moeten wachten op de testuitslag. En vooral tellen en hertellen we de dagen dat het nog duurt voordat de crisis achter de rug zal zijn. Maar volgens mij wil de psalm ons een andere rekensom laten maken: leer ons om onze dagen te tellen om ze een waarde te geven. Al onze dagen, ook deze, die we alleen maar een vervelend intermezzo vinden. Laten we ze gebruiken om te bedenken hoe we hier gekomen zijn en hoe we de draad weer op willen pakken. De dagen tellen, opdat wijsheid ons hart vervult.” Hoezee, dit prachtige (enigszins ingekorte) fragment komt uit het urgente en hoopvolle essay van 80 pagina’s ‘In tijden van besmetting’ van Giordano.

De kolibrie – Sandro Veronesi
Wie herinnert zich Pietro Paladini, onzekere alleenstaande vader en moderne antiheld uit Sandro Veronesi’s dubbelroman ‘Kalme chaos/Zeldzame aarden’? In zijn nieuwste roman De Kolibrie‘ voegt Veronesi een zo mogelijk nog beklijvender personage toe aan zijn universum van woorden: Marco Carrera, oogarts in Firenze, als kind-met-groeiproblemen opgezadeld met de bijnaam ‘kolibrie’. De man maakt (zoals de Bijbelse Job) veel te veel ellende mee in een tijd die almaar voortraast, en dan is het misschien goed om als een kolibrie met 70 vleugelslagen per minuut ter plaatse te fladderen en je vast te klampen aan liefde en hoop, aan het leven kortom. Een wijs boek over zieke ouders en over moeilijke liefdes, over familietragedies en over dood – maar vooral over het Prachtige Onverwoestbare Leven. Dit wordt in Italië zeker hét boek van het jaar. De Kolibrie opent met een verbluffende directheid wanneer onze oogarts in zijn wachtkamer de psychiater van zijn vrouw aantreft. Na enkele pagina’s weet u al dat u verloren bent en dat u de rest van de dag niets anders meer zal willen doen dan lezen lezen lezen.

Meet tips van Barbóék?
Viktor van Judith Fanto, een prachtig boek over de lotgevallen van een Weens-Joodse familie over de generaties heen. En dan nog wat boeken om volledig aan de realiteit te ontsnappen:
– Een stralende toekomst, Rebecca Makkai (Katriens interview met Rebecca Makkai vind je hier, nvdr)
– Vraag me nog eens, Mary Beth Keane
– De mooiste tijd van ons leven, Claire Lombardo
– De stilte van de vrouwen, Pat Barker (Een briljant boek, schreef ik hier al eerder)

Ook zin gekregen in vers leesvoer van Barbóék? Alle details over bestellingen en leveringen vind je op hun website en op hun Facebookpagina.

(*) Een uitstekende gelegenheid voor een fly-by boekentip: het tedere Naïve. Super. van Erlend Loe heeft ‘Anybody who rides a bike is a friend of mine‘ als motto.