Officina Letteratura: een culinaire leesclub

In Leuven bestaat er een wel zeer bijzondere boekenclub: eetleesclub Officina Letteratura die om de paar maanden samenkomt in het Italiaanse restaurant Officina Clandestina. Op het menu staat telkens een Italiaanse roman met aangepaste streekgerechten. Elena Ferrante en Alessandro Baricco passeerden al de revue en Ilja Leonard Pfeijffer mocht met zijn ode aan Genua een uitzondering vormen in het lijstje Italiaanse namen.

Op 12 april schuiven de boekenknecht en ik mee aan aan tafel. Nu zijn wij niet meteen van het onbelezen type, maar dit groepje tilt het concept leesclub toch naar een hoger dan gemiddeld niveau. Oprichter is niemand minder dan Danny Theuwis, programmator literatuur in het 30CC. Vaste leden zijn onder meer literair journaliste bij De Standaard, Katrien Steyaert en boekhandelaar Maartje Swillen van Boekarest en ook de andere vier gasten delen een hartstochtelijke liefde voor literatuur en Italië.  De samenstelling van de groep varieert van avond tot avond. Aansluiten kan door een mailtje te sturen.

Op het literaire menu van vanavond staat het pas verschenen De wreedheid van Nicola Lagioia, bekroond met de meest prestigieuze literatuurprijs van Italië, de Premio Strega. Hoewel de Premio Strega claimt een zeer democratisch verkozen prijs te zijn, zijn de recensies in de Italiaanse pers zeer verdeeld. En ook aan tafel blijken de meningen in twee kampen uit elkaar te vallen. En die kampen dat is/zijn Katrien(en) tegen de rest. Hoezeer het zinderende David Lynch ritme en de show don’t tell disfunctionaliteit van de familie Salvemini mij konden bekoren, hoe vernietigend de commentaren van mijn tafelgenoten zijn. De meesten hebben De wreedheid niet eens uitgelezen, zo zeer waren zij ontgoocheld in de roman waaraan Lagioia maar liefst vier jaar aan een stuk heeft gewerkt. Om hun oordeel kracht bij te zetten wordt er naar hartelust geciteerd uit Italiaanse recensies en ook Christophe Vekemans harde oordeel wordt voorgelezen.

“Het enige wat mij tijdens de lectuur van De wreedheid wakker hield was mijn toenemende, fel opsteigerende verbazing over het feit dat Lagioia zélf niet, zo rond bladzijde 200 of 250, in een zeer diepe slaap is gegleden. Maar bij nader inzien, misschien deed hij dat wel degelijk.”

Gelukkig kan de Italiaanse keuken de gemoederen bedaren. Pino creëert telkens een menu met gerechten uit de streek waar de roman zich afspeelt, in dit geval Puglia. Als voorgerecht krijgen we een slaatje met octopus en aardappelen. De octopus smelt op mijn tong. Als hoofdgerecht serveert Pino een overheerlijke pasta met broccoli en gearomatiseerde broodkruimels en ook de torta con cioccolato e nocciole is verrukkelijk. Danny was al langer vaste klant in dit Italiaanse gourmet restaurant met open keuken en combineert met deze formule zijn liefde voor lekker eten en goede literatuur… voor de heel schappelijke prijs van 25 euro per persoon (exclusief drank). Tijdens het eten wisselen we literaire roddels en boekentips uit (ik bewaar Rivieren van Martin Michael Driessen en De geschiedenis van Elsa Morante op mijn Goodreads lijstje) en hangen we aan de lippen van een reisgids gespecialiseerd in Puglia.

Hardop droomt Danny ervan om tijdens de Week van de Smaak een week lang thematische eetleesclubs te organiseren. Ik teken nu al voor Murakami en sushi!

PS: De volgende eetleesclub staat gepland op 14 juni en draait rond de klassieker De tuin van de familie Finzi-Contini van Giorgio Bassani. Inschrijven kan door een mailtje te sturen naar danny.theuwis@leuven.be.

PPS: Nog wat Italiaanse literatuur naar mijn hart: Baricco en Veronesi!

PPPS: Barbara sliep in Lecce (Puglia) in deze palazzo met bib!