Belgravia: een literaire soap

Belgravia, een historische roman en internationaal literair project met Dickensiaanse allures verschijnt van 14 april tot 16 juni in 11 wekelijkse afleveringen bij AWBruna. De boekenmeisjes lezen mee!

Barbara,

Bij het lezen van de eerste episode van Belgravia moest ik meteen aan jouw bezoekje aan Waterloo denken. Wist je vader toen ook te vertellen dat ‘onze’ soldaten in hun galakledij hebben gevochten? Ze waren blijkbaar aan het dineren op het bal van hertog en hertogin Richmond in Brussel toen ze bericht kregen dat Napoleon de grens was overgestoken. In allerijl zijn de mannen dan naar het front getrokken, hun vrouwen bleven bang achter. Eén of vier overleefde de slag niet. Qua historische setting heeft Julian Fellowes (de man achter Downtown Abbey) alvast zijn entrée gemaakt in dit eerste hoofdstuk.

Daarenboven schrijft hij met een grandeur en emotie die van geschiedenis iets universeels maakt. Al op pagina 1 kon ik niet anders dan denken aan het Brussel van 21 maart.

“Het zag er niet uit als een stad aan de vooravond van een oorlog, maar nog minder als de hoofdstad van een land dat nog geen drie maanden eerder uit het ene koninkrijk was gerukt en door een ander was geannexeerd… Geen mens zou kunnen denken dat keizer Napoleon in aantocht was…”

Ik kan niet wachten tot het decor zich zal verplaatsen van Brussel naar de Londense wijk Belgravia. Ik heb zo’n flauw vermoeden dat de wijk nu al op mijn lijstje Londense hotspots mag.

Maar zover zijn we nog niet natuurlijk.

Eveline,

Wat denk jij dat er gebeurd is op het bal tussen Sophia Trenchard, dochter van een leverancier en Lord Bellasis, het neefje van de Richmonds? Zou het bij dansen zijn gebleven? Ze weten in ieder geval van aanpakken, die twee… Zoals Sophia de kaartjes versierde voor dit upperclass bal en hoe Edmund Bellasis de hele avond niet wijkt van haar zijde, ook al vindt zijn familie Sophia allesbehalve een waardige keuze voor een lord. Ik vraag me af of ze niet zwanger is. Er speelt in elk geval iets dat enkel Sophia en haar vader weten.

Het werkt wel, zo’n roman in Dickensiaanse afleveringen, met een goede cliffhanger op het einde van het hoofdstuk. Ik mag het toch al verklappen zeker, maar Lord Bellasus is dood, gestorven in Waterloo. Tel bij zo’n cliffhanger wat profetische woorden als:

“Later vroeg Anne zich af hoe ze er zo zeker van geweest kon zijn dat dit het einde van het verhaal van Sophia was. Maar wie zou meer dan zij tot de ontdekking hebben kunnen komen dat alles er achteraf gezien altijd anders uitzag?”

En ik krijg onmiddellijk de neiging om overal verborgen hints en intriges te zoeken. Ja, die Fellowes kent de scenariotrucjes van de foor wel.