1, 2, 3 – Waarom ik een goed mens ben (en jij ook)

Een korte recensie en twee sterke passages – meer heb je toch niet nodig om in te schatten of een roman iets voor jou is? Vandaag bespreken we ‘Waarom ik een goed mens ben (en jij ook)’ van Anthony Bosschem (2024).

Korte recensie: Waarom zou ik geen vlees eten als er bij mijn buurman een SUV op de oprit staat? Wat voor verschil maakt het dat ík tweedehands kleren koop, geen enkele sweatshops zal door mijn beslissing de deuren moeten sluiten? Het is moeilijk om niet te verzuren als je de wereld wilt verbeteren. Dat weet Anthony Bosschem maar al te goed. In de podcast Zwijgen is geen optie spreekt Anthony iedere maand met interessante gasten die elk op hun manier proberen om van de wereld een mooiere plek te maken. Met die gesprekken maakt ook Bosschem zelf het verschil, want (blijven) praten helpt, vinden wij.

In Waarom ik een goed mens ben deelt Bosschem zijn inzichten en die van zijn gesprekspartners. Over hoe je ‘goed doen’ kunt volhouden als anderen niet dezelfde offers brengen. En over hoe je kunt leven met de wetenschap dat wat je doet nooit genoeg zal zijn.

Een inspiratiegids die dankzij de fijne vormgeving en boodschap een permanent plekje op je nachttafeltje verdient.

Glimlachen moest ik alvast om dit citaat: “Ik leerde een tijd geleden iemand kennen die powerbanks uitdeelt aan vluchtelingen. Ze kon haar lach amper inhouden toen ik bij haar het woordje ‘helpen’ gebruikte. ‘Die mensen zijn tot hier geraakt, denk je dat ze niet zonder mij en mijn powerbanks kunnen?’ Als ik denk te helpen, denk ik belangrijk te zijn. Ik denk nodig te zijn. Maar – zonder dat grof te bedoelen – de mensen die ik denk te helpen, kunnen waarschijnlijk best zonder mij. Zo belangrijk ben ik dus niet.” Het deed me denken aan de openingszin van Steal like an artist van Austin Kleon waarover ik het wel eens heb tijdens onze lezing De Eerste Zin: “Alle advies is autobiografisch.” Hulp en advies draaien niet altijd om de ontvanger ervan.

Maar deze passage vat allicht beter de essentie van het boek. “Als goed doen zo relatief is, de uitkomst zo onzeker, de impact minimaal of mogelijk contraproductief, waarom blijf je het dan proberen.” Het is de vraag die Bosschem bleef stellen aan zijn gesprekspartners. “Het ultieme antwoord op de waarom-vraag was altijd een verhaal. Een verhaal van iemand die het moeilijk had en de wens om die persoon te helpen. Rond die wens was over de tijd heen van alles gebouwd. Morele verantwoordingen en impactmetingen, voorbeelden uit de geschiedenis en wetenschappelijke papers. Van alles wat blijkbaar terecht gerelativeerd kon worden. Maar daaronder zat iets wat niet gerelativeerd kon worden: het verhaal van iemand die geholpen moest worden en iemand die het de moeite waard vond om die persoon te helpen. Dat was voldoende.”

PS. Op 3 oktober interviewen wij Anthony Bosschem in het Wagehuys te Leuven. Meer info volgt. Een voorsmaak(je) lees je alvast in Psychologies.

PPS. Ook in de theatershow Kleine helden van Rudi Vranckx die wij vorige week in 30CC zagen, draait het om individuen die het verschil maken, wetende dat ze niet de hele wereld kunnen redden. Aanrader als je hem nog ergens kunt meepikken!