Toen Tina de underdog was (lees: nooit)

Liefste Barbara,

Je bent zestien en je hebt geen mobiele telefoon, geen Internetaansluiting en geen emailadres. Hallo, 1996! Ik kan je dus niet uitleggen hoe het komt dat ik je vandaag een brief schrijf. Het woord ‘bloguitdaging’ zou ons echt te ver leiden.

Ik ga je ook niets vertellen over mijn leven als vierendertigjarige. Ik weet dat je nieuwsgierig bent naar je volwassen bestaan. Alleszins nieuwsgierig genoeg om over twee jaar een charlatan met een pak tarotkaarten op de Ramblas te betalen voor een glimp op je toekomst. Hij zegt: “Je zult twee kinderen krijgen en je geld verdienen met iets creatief.” Daar ben je blij mee, je hoopt dat het waar is. De oude Spanjaard zit er niet ver naast, zoveel wil ik wel kwijt.

Al wat ik verder voor je heb, is een simpele boekentip. Dat lees je goed: ik skip de wijze raad, de inzichten achteraf en de beschouwingen vol slecht verhulde zelfvertedering over mijn ‘naïeve, 16-jarige zelf’. Ik denk niet dat je daar rouwig om bent, trouwens. Public sentimentality just ain’t our thing.

In plaats daarvan zou ik zeggen: lees Bossypants van Tina Fey (Little, Brown & Company, 2011). Dat is het luchtige levensverhaal van een vrouw die goed is in wat ze graag doet (grappen vertellen op een podium) en die keuzes maakt zonder iedereen te willen plezieren. De onklopbare ondertitel van het boek luidt: “You’re nobody until somebody calls you bossy.”

Een citaat:

…We schrijven 1992. Tina Fey probeert naam te maken in het stand-up comedy wereldje van Chicago en werkt als receptioniste om haar cursussen improvisatietechniek te betalen. Er komt een positie vrij hoger in het bedrijf en Tina solliciteert, net als haar oudere collega Donna…

 

Donna zou zich met diepe toewijding en voor de rest van haar leven op dat kantoorbaantje hebben gestort. Ik bleef minder dan een jaar en verdween zodra ik bij The Second City Touring Company aan de slag kon. Zo klinkt het alsof ik een bitch ben. Ik weet het. Maar weet je nog, aan het begin van het verhaal, toen ik de underdog was? Nee? Ik ook niet.

Lees dit boek, leen het aan je vriendinnen, vraag voor mijn part dat je leerkracht Nederlands (De Bruyn, als ik het me goed herinner) het op de verplichte leeslijst zet.

De speelplaats van de middelbare school, waar je voorlopig nog gedoemd bent je middagen te slijten, zal een leukere plek worden naarmate er meer meisjes komen met de houding van Tina Fey.  Een houding die zich laat vertalen als: “Op een dag ben je vierendertig en schrijf je – om god weet welke frivole reden – een brief aan je vroegere zelf. Zorg dat je achter de inhoud kunt staan.”

Weet je nog, toen ik zestien was, en de mening van gelijk wie mijn zelfbeeld onderuit kon halen?

Weet je nog, toen ik zestien was, en niet durfde zeggen wat ik dacht?

Weet je dat nog? Nee? Ik ook niet. Omdat ik het niet heb laten gebeuren.

Liefs,

Barbara

PS: Deze post kadert in de boostyourpositivity blog challenge van Danone.

PPS: Tina Fey is de Amerikaanse actrice van het komische Saturday Night Live, die in 2008 wereldberoemd werd door haar imitatie van Sarah Palin. In 2015 presenteerde ze voor het derde jaar op rij de Golden Globes, waar ze telkens een satirische openingsspeech geeft met haar Saturday Night Live collega en goede maatje Amy Poehler.