Swingen op Dinsdag (1) – met Kerygma

Elke eerste dinsdag van de maand gaat This Is How We Read op uitwisseling. Je leest ons vandaag op www.kerygma.be, de blog van Ilse – leesbeest, docent hoger onderwijs & blogpionier sinds 2004. In ruil geven wij Ilse vrij spel op ons podium. Klaar voor een preek over boekenwinkels en Ronja de Roversdochter?

 

Disclaimer: Ilse schreef deze post al een tijdje geleden, vandaar de occasionele Jingle Bell. Hohoho.

Een preek over boekwinkels. En al.

1.
Vorige zondag liepen wij op de bloemekesmarkt, en zoals altijd als we daar zijn, liepen we ook Paard van Troje binnen. De dochter en de echtgenoot zijn nog steeds aan het voorleesgebeuren en ik wilde Ronja Roversdochter voor hen kopen. Ik vroeg het meisje van de winkel of ze die hadden en ze liep met ons mee, haalde het boek uit de rekken en we babbelden wat over andere opties. Ik kreeg boeken voorgesteld en nam foto’s voor de kerstcadeautjes die ik binnenkort ga halen.

Ik zei “En Moeyaert? Dat is nog wat vroeg zeker?” Het meisje antwoordde: “Dat mag je niet doen, die moet ze zelf kunnen lezen ooit” en ik begreep wat ze bedoelde.

Ik zei dat de dochter niet zo graag zelf leest, het meisje deed “oooh, ik heb zo’n fijn boek voor beginnende lezers.”

De dochter is er wild van, van haar nieuwe zelfleesboek. En Ronja wacht op de nachttafel tot Sjakie uit de chocoladefabriek is.

2.
Mijn lieve vriendin Maartje heeft een boekenwinkel in Leuven. Boekarest heet die, en u moet daar eens binnenlopen als u in de buurt bent. Ik wou dat Leuven op tien minuten van Gent lag, maar dat is niet zo, dus ik kom er te weinig. Als Maartje echter een boek suggereert, dan geloof ik dat graag blindelings. Ze deed mij (en de rest van Vlaanderen) het fantastische Rivieren aan de hand, Us werd me bezorgd toen het net was verschenen en het was door haar dat mijn winter en mijn zomer grotendeels werden ingenomen door A Little Life (nu beschikbaar in verlating, trouwens).
Toen ze het vorige week had over een nieuw uitstekend boek — Noodweer van Marijke Schermer– gingen er een paar berichten over en weer en 24 uur later zat het boek in mijn bus. Met zorg ingepakt en vergezeld van een lief kaartje. Mijn dag was goed. Wat zeg ik, mijn week was uitstekend.

3.
Als mijn man een cadeautje moet, dan ga ik naar de Epic. De meneer van Epic verkoopt me dan de volgende in een serie van comics die de man volgt. Want hij weet waar we zitten op dat moment, en ik hoef dat niet bij te houden. Of hij zegt dingen als “Dit gaat Henk graag lezen. Echt waar.” En dan koop ik dat boek, en dan is mijn man blij en ik dus ook.

Om maar te zeggen.

Zal ik het eens over boekenwinkels hebben? En bij uitbreiding over kleine handelaars die hun job met liefde, zorg en passie doen? Want het gaat over meer dan enkel boeken, natuurlijk.

Er is niets mooiers dan de groentenwinkel binnenlopen en dat de mevrouw spontaan zegt “er zijn peultjes. Belgische. Daar aan de zijkant.” omdat ze weet dat ik dat graag eet, maar geen Kenya-bonen koop.
Ik heb vanmiddag een fiets gekocht, en Dries zei bij het afrekenen “ik ga die code van dat sleuteltje hier noteren, als je het dan ooit verliest en je bent de code kwijt dan heb ik ze nog”.

Er zijn weinig dingen die zo lastig zijn om te horen als “uw poep is dik in die broek”, maar toch ben ik blij als die ene fantastische winkeljuf het durft te zeggen en me de broek niet verkoopt.

Of die andere die vorige week, toen ik twijfelde tussen twee truien zei “die groene staat u minder van kleur en die gele is u iets te groot. Spijtig maar ja.” Ik ging met lege handen buiten, maar het was niet erg.

Vandaag was Black Friday, blijkbaar. Overgewaaid fenomeen waarbij we aan kortingen bij de boldotcoms en zalando’s van deze wereld konden shoppen. Behalve wat ergernis deed het mij weinig. Ik heb een hele tijd geleden eens bijna een jaar niks gekocht, toen dat zo wat hip was in blogland. Ondertussen koop ik wel weer kleren en luxe en spullen en vanalles, maar dat jaar heeft wel veel veranderd. Van instant hebben naar meer nadenken over dingen.
Dus ik doe dat nauwelijks nog, kopen bij die grote spelers en die snelle klik-klik-besteltoestanden. Want het voelt niet zo juist eigenlijk. Het is gemakkelijk (joepie morgen op uw stoep) en het is vaak goedkoop, ja. Maar het is ook allemaal zo ontmenselijkt.

Het plezier van iets kopen, dat zit voor mij een groot stuk in de zorg die je eraan besteedt.

En de wetenschap dat degene bij wie je het koopt ook zorg heeft besteed aan wat er in zijn of haar winkel ligt. Kleine handelaars zijn bovendien de smoel van uw stad. Het karakter van uw wijk. En die kleine winkels met karakter hebben het steeds moeilijker, zo hoor ik van overal. Steden vol ketens en overal hetzelfde te koop en te zien. Daar wordt een mens toch niet blij van?

In the spirit of christmasshopping: ge moet dat eens proberen, de komende weken, zo’n kleine handelaar. Volgens mij gaat ge daar content van worden.