Echt (n)iets voor,  Uitgelezen

Mama worden

Ik ben een boekenmens: boeken zijn een houvast en even onmisbaar als de pluizige viervoeter hier in huis (de kat, niet Kurt). In woelige tijden is er voor mij één veilige haven: boeken.

Zoals de dag dat de boekenknecht en ik besloten dat we klaar waren voor kinderen (Ha, wat een grap, klaar voor kinderen, tsss). In tijden waarin prolactine (één of ander hormoon), cytomegalie (één of andere ziekte), perineum (één of ander… euh… onderdeel daarbeneden) en de Apgar score (je baby’s eerste rapport. En hij had een 8, dank u wel) één pot nat zijn, had dit boekenmeisje nood aan een anker.

Laat Mama Baas, van de gelijknamige website, nu in 2015 het eerste Belgische zwangerschapsboek op de markt gebracht hebben. Handig, want als kersverse zwangere heb je niks aan uitleg over de Nederlandse kraamweek of, in mijn geval toch, thuisbevallingen. Hoewel het niet veel had gescheeld, maar kom, dat is een ander verhaal. Eentje waarin de boekenknecht bijna van nalatigheid beticht kan worden, wegens gebroken water af te schilderen als ‘pipi in de broek’ en steeds sneller komende weeën als ‘harde buiken die een beetje prikken’. Maar kom, we zijn in het ziekenhuis geraakt. Met zes centimeter ontsluiting. En geen tijd meer om een epidurale te steken. Maar dat is hem allemaal vergeven. Bijna.

Nee, Mama worden richt zich op de Belgische markt, werd geschreven in samenwerking met het UZ Leuven en een leger aan specialisten en professoren. Het verwijst dus naar de juiste instanties voor het aanvragen van moederschapsrust, legt uit wat Kind en Gezin doet en geeft accuraat uitleg over de opvolging van je zwangerschap in het ziekenhuis.

Want zo’n twee streepjes zien verschijnen betekent een pretpark aan hormonen, een takenlijst die je zoet houdt tot je baby 18 is, mentale inzinkingen in het buggy departement van de Kinderplaneet en een waslijst aan mogelijke kwaaltjes (die je bij de meeste zwangerschappen gewoon één voor één kan beginnen afvinken).

Heerlijk dus, om me 36 weken en één dag te kunnen vastklampen aan Mama worden. En ja, ook weer een ander verhaal, die vier weekjes die baby Nathan van de veertig weken zwangerschap afpitste. Ik heb nog een nieuw ongedragen zwangerschaps t-shirt liggen met het etiket aan. Maar shhh, niet tegen papa zeggen.

Daar sta je dan, vier weken te vroeg, zonder geboortekaartje, kinderwagen of doopsuiker in huis. Of een naam. Nathan heette de eerste zes uren van zijn leven ‘Jongen Van Gasse’. Die waslijst op pagina 194: “Wat moet ik in orde maken of doen voor de geboorte?” en “Wat haal ik in huis voor de bevalling?“? Ik denk dat we het laatste item van die lijst vorige week afgevinkt hebben.

Maar de zwangerschapsbijbel dus. Vertederend, om week na week te kunnen volgen hoe je baby evolueert. Angstaanjagend ook, om week na week te lezen welke organen, ledematen en zintuigen gevormd moeten worden. Lekker pesterig, om een mooi overzicht te krijgen van alle zwangerschapskwaaltjes. (We. Gaan. Het. Er. Niet. Over. Hebben.).

Ik slaagde er lekker lang in rond het hoofdstuk ‘De bevalling’ te fietsen, en vond het bijzonder gezellig om ingewijd te worden in de geheimen rond de kunstverlossing, de navelstrengverzakking en dat netelig vraagje op pagina 273 die iedere vrouw zich stelt. Ja, die vraag. En neen, geen commentaar.

Mama worden lag zo’n beetje permanent op onze eetkamertafel, werd ook door papa Kurt met veel interesse gelezen (hoewel hij het stukje op pag 217 ‘Hoe weet je dat het begonnen is‘ klaarblijkelijk gemist heeft). Onmisbaar voor elk boekenmens met een zwangerschapswens of zwanger buikje. Een compleet naslagwerk dat zichzelf terecht de referentie in Vlaanderen mag noemen.

Het enige minpuntje voor ons, als boekenfielen en taalneuroten? De vele smileys, driedubbele uitroeptekens en overvloedige spreektaal in de getuigenissen. Smileys horen thuis in WhatsApp groepen, niet in Vlaanderens grootste zwangerschapsboek. 😉

Mama worden, Mama Baas, Lannoo

P.s.: Ook interessant, en een kerstcadeautje van Opa Ronald (Kurt opperde Bompie Ronny, maar dat werd gekelderd): 101 vragen voor kersverse mama’s   door Mama Baas. De clue? Je voelt je schuldig. En het woordje ‘Moe‘ krijgt een hele andere dimensie. Dat eerste gaat nooit over, dat tweede, afhankelijk van de bron, na 1 tot 10 jaar. We zijn benieuwd (en zetten ons schrap). (Lannoo)

P.p.s.: Onze beste tip voor leuke voornamen (die we dus nog moesten beslissen, zes uur postpartum): Een heel voornaamboekje vol, van retro tot rock ’n roll. Met categorieën als: namen uit Shakespeare’s werken (Hm… Demetrius?), voornamen van stripfiguren (Hobbes, hihi!) of voornamen van schrijvers (Hippoliet (Van Peene) anyone?). (Elleke Van Win, Lannoo)

P.p.p.s: het vervolg op Mama Worden werd door de welbekende blauwe webshop vorige week in de bus gedropt: Mijn baby, alles wat je moet weten over je baby van 0 tot 12 maanden. Want blijkbaar worden die hummeltjes niet geleverd met een handleiding, dedju. (Mama Baas, Lannoo)