Dat is de vraag,  Interview

Biografie van Jan met de pet

Brooklyn follies

Voor de rubriek ‘Dat is de vraag’ laten we ons inspireren door een quote uit een boek. We onderzoeken een stelling of beantwoorden een vraag. Gisteren tastte Barbara met Jhumpa Lahiri de grenzen af tussen eerlijkheid en wat sociaal aanvaardbaar is.

Ikzelf ben van plan om voor deze rubriek plichtsbewust door mijn boekenkast te gaan van A tot Z. Ik ben een verwoed ‘onderlijner’ en benieuwd wat die onderlijnde quotes van vroeger me nu nog zeggen.
Bij de A, in mijn sectie Engels duidde ik op de laatste pagina’s van Brooklyn Follies van Paul Auster de volgende woorden aan:

‘My idea was this: to form a company that would publish books about the forgotten ones, to rescue the stories and facts and documents before they disappeared – and shape them into a continuous narrative, the narrative of life.’

Een bedrijf oprichten dat zich specialiseert in de biografieën van gewone mensen?! Was dat mijn business plan toen ik het boek acht jaar geleden las?! Mijn laatste dagboeknotities gaan over teenage troubles in 1998, de interviews die ik afnam bij gepensioneerde dorpelingen voor de cursus Volkskunde in Germaanse waren niet bepaald sexy en hoewel Joe the Plumber me vaak deelgenoot maakt van zijn geheimen blijven die top secret. Ik kom dus niet meteen in aanmerking om CEO te worden van Austers company.

Daarom ga ik te rade bij Vanessa Matthyssen. Op haar website profileert ze zich als specialist ‘creatief en reflectief dagboekschrijven’ en biedt ze opleidingen ‘levensverhalen schrijven’ aan die kaderen in een proces van innerlijke bewustwording. Klinkt gewichtig. Misschien kan Vanessa me wel op weg zetten om meer te doen met mijn herinneringen.

Wat doet autobiografisch schrijven met jou?
Vanessa Matthyssen: ‘Schrijven is een manier om te verstillen die helend werkt. Het geeft meer betekenis en gelaagdheid aan mijn leven. Door te schrijven kan je immers patronen en rode draden ontdekken die je inzicht geven in je handelingen. Je geeft gebeurtenissen een plek. Je wordt je bewust van de verbanden in je leven en vaak kom je zo tot verrassende resultaten.’

Moet je hiervoor goed kunnen schrijven?
VM: ‘Een mooi en correct taalgebruik is voor mij niet belangrijk. Heel wat mensen blokkeren omdat ze een afgewerkte tekst willen afleveren. Ik vind het net heel belangrijk dat je kan aanmodderen, dat je durft te schrijven. In mijn opleidingen wordt er geen commentaar gegeven maar mogen de teksten zijn zoals ze zijn. Het voorlezen van een tekst is letterlijk lucht geven aan wat je geschreven hebt. Door de opdrachten ook telkens af te bakenen in de tijd wil ik aantonen dat je op korte tijd al heel wat kan bereiken. Je hoeft niet onmiddellijk je levensverhaal van A tot Z te willen schrijven.’

Wiens autobiografie heb jij graag gelezen?
VM: ‘Onlangs las ik de memoires van Darwin. Hij spreekt vrijuit over zijn kindertijd en jeugd en aan de hand van de anekdotes merk je dat hij een heel onderzoekende geest heeft. Het is een heel persoonlijk verhaal zonder egotripperij. Andere klassiekers zijn de dagboeken van Etty Hillesum en de creatieve ‘handboeken’ van Julia Cameron.’

Ik zet The Artist’s way van Julie Cameron alvast op mijn to-read lijst en vraag Vanessa om een concrete schrijfopdracht die me kan helpen om – in het spoor van Paul Auster – te schrijven aan mijn narrative of life:

‘Kies een foto van toen je 7 of 8 jaar was. Denk er niet teveel over na, maar kies de foto die er voor jou op dit moment het meest uit springt. (Kies gerust een andere kinderfoto als je er geen van die leeftijd hebt)
Zet je kookwekker op 10 minuten en begin te schrijven. Probeer je pen steeds in beweging te houden. Start met een beschrijving van de foto. Wat zie je op de foto? Waar is de foto genomen? In welke seizoen? Staat er iemand bij jou op de foto? Weet je wie de foto heeft genomen? Gebruik al je zintuigen: hoe was het geluid, lawaaierig of stil? Was er een bijzondere geur? Hoe voelde het toen op het moment van de foto? Hoe voel je je nu bij het zien van deze foto?
Maak je niet te druk om zinsbouw of schrijfwijze, maar geef jezelf de kans om helemaal in het verhaal te komen. Vertrouw op je eerste ingevingen en laat je verrassen door je pen.’

Ik duik komend weekend alvast in de fotoalbums. Heb jij ook zin om de opdracht uit te voeren, post ze dan als reactie.

Ik ben trouwens ook benieuwd wiens levensverhaal jij graag zou lezen!