Intermezzo Italiano

Thomas Siffer. Als hij toezegt voor een telefonisch interview rond zijn zeven favoriete boeken voor Elle, sta ik 10 minuten op en neer te springen in de keuken.

Ik zou Siffer kunnen illustreren aan de hand van zijn eerste boek, Land in zicht, zijn relaas van een drie jaar durende zeiltocht rond de wereld. Inclusief vrouw en kind, lome dagen op zee, kotsmisselijke dagen op zee, een tsunami, een inzamelactie, beklijvende ontmoetingen en hier en daar een rots die op de verkeerde plaats ligt. Als hij vertrekt, heeft hij een beginnersdiploma zeilen op zak. Mijn exemplaar valt net niet uit elkaar, hangt vol collateral damage (lees: uitgedroogde koffievlekken) en resideert permanent buitenshuis, wegens een ketting aan uitleenacties. Bij deze: Jonathan De Doncker, ik wil mijn Siffer terug.  Bryson mag je nog even houden. Maar niet lang meer.

Thomas Siffer is iemand die af en toe op pauze drukt. Om dan schitterende boeken over zijn escapades te schrijven. 10 jaar na hun terugkeer vertrekt het gezin Siffer weer. De bestemming? Het lelijkste dat Italie te bieden heeft: een vervallen, half verlaten dorp, maffiapraktijken en vuilnisbelten naast de weg. Ze zouden er een jaar gaan wonen. Drie jaar later staat hij  met zijn laarzen in de modder van een Italiaanse bouwwerf als ik hem bel. Thomas is nu olijfboer. Het wel en wee van het zwarte goed staat in kenmerkende Siffer-stijl beschreven op zijn Blog.  

Er is ook een boek. Intermezzo Italiano.

Thomas schrijft niet zo’n typisch ‘wij verhuizen naar Italië en openen een bed en breakfast maar o wee, o wee, wat doen die Italianen lastig’ . Nee, niks over de administratieve rompslomp. Thomas stapt in zijn BMW met vrouw en antieke kast (de vrouw naast hem en de kast op het dak), arriveert in Italië en hoppa (ja, hoppa), op de volgende bladzijde kan het intermezzo van start gaan. Thomas gooit zijn lezers middenin de sabbatical in plaats van stap voor stap de setting te modeleren en in te kleuren.

Het noodlot slaat in het begin van het boek hard toe. Vriend Giovanni heeft een ongeluk met een tractor. Geen opbouw naar een dramatisch hoogtepunt, maar een schok zoals niemand het zet aankomen. Daar is het, en gedaan. De rauwe realiteit van het verlies blijft nazinderen.

Een heel ander boek dan Land in zicht. Zeilen is hard werken, zo valt te lezen aan de passages waarin Thomas en zijn gezin doodziek/druipnat/afgepeigerd zijn. Maar aan het einde van elke rit wacht weer een idyllische aanlegplaats, een warm onthaal en nieuwe avonturen (Colombo daarbuiten gelaten). Intermezzo Italiano is rauwer. Meer ter plaatse trappelen, minder vaart. In Italië zijn er de kleine zorgen om de groententuin die van afsterven een levensmissie maakt, de lange tenen van de Italianen, de maffia die betaald moet worden om niet in te breken in je huis en de grote zorgen om het huis dat in beslag genomen kan worden. Elke ochtend koffie drinken in het winkeltje in het dorp. Maar geen o wee, o wee die Italianen. Er is ook veel humor, zoals enkel Thomas dat kan.

Huiveringwekkende zinnen als ‘mannen met slechte plannen hebben naast het bed van mijn slapende vrouw gestaan’ naast geniale zinnen waar ik twee dagen later, middenin een balletles, nog van in de lach schiet:

‘en zo kwamen wij dus terecht in het mondainste bergstadje van Italië, samen met een Arabische prins, die toen wij er aankwamen, net een delicatessewinkeltje had leeggewicht, zoals in ‘ik neem alles’.’

Thomas produceert 52,25 liter extra vergine olijfolie en adopteert een hond of, zoals hij het beschrijft,

‘ik vrees dat ik mij heb laten adopteren’.

Subliem. Oprecht. En bij momenten hilarisch. Laat je inpalmen en overvallen door Intermezzo Italiano.

Ik vrees dat ik een nieuwe uitleenboek heb. Jonathan?

Intermezzo Italiano, 2013, Thomas Siffer, Lannoo

P.s.: Happy Birthday Barbara!

P.p.s.: Thomas (de echtgenoot, niet Siffer) ik heb alle vertrouwen in uw George-potentieel bij het ouder worden, geen paniek. Hoewel ik zeker weet dat je dit niet gaat lezen, wegens geen tijd. Dus: als je dit leest, zet ik volgende week de vuilbakken buiten. Het uittesten waard, nietwaar?

P.p.p.s.: Thomas (Siffer, niet de echtgenoot), ik ga dit als een grote meid doormailen naar Lannoo en delen op Twitter, maar weet dat ik het stiekem een heel klein beetje in mijn grote meidenonderbroek doe bij de gedachte dat deze blogpost tot in Italië kan doorsijpelen.

P.p.p.p.s: Voor de lezers: Thomas is aan een nieuw boek bezig. U hoort nog van ons…