Dromen van een redacteur

Geen nieuwe editie van onze columnwedstrijd deze zomer. Maar wél tips en inspiratie om je teksten naar een hoger niveau te tillen. We winnen advies in bij enkele opvallende deelnemers van de afgelopen jaren. Vandaag gaan we te rade bij Tyche Tjebbes, die in 2016 de eerste prijs én een prachtige taart wegkaapte!

Je belandde in 2016 op ons columnistenpodium. Waar stond je toen in je schrijverscarrière en wat betekende de erkenning voor jou?

‘Ik was in die tijd nog niet zoveel aan het schrijven. Ik vond het vooral heel spannend. Zeker toen ik had gewonnen, ik ben van nature niet iemand die graag naar voren treedt, dus een podium beklimmen kost me altijd wat moeite. Maar jullie waren erg aardig en ik het herinner het me als een warme en gezellige avond. En ik heb ook genoten van de nachtelijke rit terug naar Amsterdam, naast mijn vriend in de auto, met de gewonnen taart op schoot.’

Wat heb je sindsdien zoal uitgespookt op literair vlak? Hoe pakte je de uitbouw van je schrijfcarrière aan?

‘Ik heb verhalen en gedichten gepubliceerd in literaire tijdschriften, en een paar maanden geleden heb ik een contract getekend voor mijn debuutroman, bij de Bezige Bij. Ik heb nooit echt gedacht aan carrièreopbouw of aan handige stappen om te zetten. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik pas zo laat ga debuteren, zoals het er nu naar uitziet in 2026. Maar ik droomde wel altijd van een bepaald type redacteur, iemand die ik vertrouw en bij wie ik aan de blik kan aflezen of er leven in mijn tekst zit, zo iemand is er nu en ik geniet heel erg van onze samenwerking.’

Intussen ben je een schrijver. Welke concrete tips zou je geven aan beginnende auteurs?

‘Ik zou zeggen: je op een prettige manier verbinden met het schrijvende leven. Je verzoenen met het gegeven dat erkenning en succes grillig zijn, en vaak hand in hand gaan met de onzekerheid die erop volgt.

De voldoening zit in het schrijven zelf. De blik die het je geeft op de wereld. Dat je om je heen kijkt en elk detail in je opneemt.

Dat je tijdens een gesprek met iemand opgaat in de manier waarop zijn zonnebril keer op keer vanuit zijn haar voor zijn ogen glijdt, dat hij het gesprek vervolgt alsof er niets aan de hand is en je strak aan blijft kijken. Ik kan totaal gefascineerd raken door dat soort details. Het zit hem in het allerkleinste, dat iemand zo’n beweging uitspeelt maar niet op een nadrukkelijke manier. Die subtiele vorm van humor, de nonchalance. En dat dan in woorden proberen te vangen, dat geeft me enorm veel voldoening.    

Door te schrijven maak je een eigen rangschikking van wat er toe doet. En misschien doen we dat allemaal, schrijver of geen schrijver, maar schrijver zijn is een mooi excuus om daar al je tijd aan te besteden.’

PS. 2016, waar is de tijd?! Herinner je je nog dat we een maand na de prijsuitreiking naar de Buchmesse in Frankfurt gingen?

Bedankt, Tyche, voor je antwoorden. Morgen lees je hier een nieuwe column van haar hand!