Bill Bryson: portret in quotes

“I come from Des Moines. Somebody had to.”

Zo begint Bill Bryson zijn boek The lost continent. Als deze eerste zin je nog niet kan overtuigen van de man’s genialiteit, lees er dan gewoon nog eentje… Zoals deze bijvoorbeeld:

“Of all the things I am not very good at, living in the real world is perhaps the most outstanding.”
Bill Bryson, I’m a Stranger Here Myself: Notes on Returning to America after Twenty Years Away

Bill Bryson schrijft reisboeken die de term al lang ontgroeid zijn. Hij reist doorheen Europa, Australië, Afrika en Amerika en beschrijft zijn omzwervingen op de meest hi-la-ri-sche wijze. Daarom trakteren we jullie vandaag graag op een portret in quotes. Of nee, eerder een eerste kennismaking. Een opwarmertje. Even voorproeven. Want Bryson mag zich zeer comfortabel nestelen op onze blog, de boekenmeisjes zijn fan.

Hij leeft met vrouw en kinderen 20 jaar lang in Engeland en noteert zijn bevindingen. Notes from a small island, ronduit schitterend. Hij verhuist weer terug naar Amerika en vult een prachtboek, Notes from a big country, met observaties over hoe dolgedraaid het land in die twintig jaar tijd geworden is. Hij pent een verhaal neer over zijn jeugd in de jaren 50, Het wonderbaarlijke leven van de Thunderbolt kid (Atlas Contact) en vorige zomer trakteerde hij ons op De zomer van 1927 (Atlas Contact), een avonturenroman waarbij Jules Verne uit schaamte in de verste uithoek van de Stille Oceaan kruipt.

Hij waagt zich aan een korte biografie van Shakespeare waarbij hij zich baseert op feiten die effectief controleerbaar zijn. En hij blijft grappig… Hij schrijft een 800 pagina’s tellend meesterwerk dat je regenvakantie in Noorwegen vult over ‘het huis’ en hoe elke kamer zich in de loop der jaren ontwikkeld heeft. Nog altijd ‘funny as hell’. En in zijn History of nearly everything wil hij… wel, de geschiedenis van bijna alles beschrijven. Of hoe fysica en chemie voor een germaniste plots wel verteerbaar worden.

Als je er doorheen kan reizen, weet Bryson er een boek over te vullen… Ik kan hier nog enkele blogpagina’s voltypen met superlatieven, maar beperk het tot enkele van mijn favoriete quotes. En beloof af en toe een Bryson-vervolg-post in te plannen.

“I decided to clean out the fridge the other day. We don’t usually clean out our fridge. We just box it up every four or five years and send it off to the Center for Disease Control in Atlanta with a note to help themselves to anything that looks scientifically promising. But we hadn’t seen one of the cats for a few days and I had a vague recollection of having glimpsed something furry on the bottom shelf towards the back – turned out to be a large piece of Gorgonzola.”
Bill Bryson, Notes from a big country

Wacht, er is meer:

“In France, a chemist named Pilatre de Rozier tested the flammability of hydrogen by gulping a mouthful and blowing across an open flame, proving at a stroke that hydrogen is indeed explosively combustible and that eyebrows are not necessarily a permanent feature of one’s face.”
Bill Bryson, A Short History of Nearly Everything

En deze… Lees hem volledig door en je dag kan niet meer stuk:

“Hunters will tell you that a moose is a wily and ferocious forest creature. Nonsense. A moose is a cow drawn by a three-year-old. That’s all there is to it. Without doubt, the moose is the most improbably, endearingly hopeless creature ever to live in the wilds. Every bit of it–it’s spindly legs, it’s chronically puzzled expression, its comical oven-mitt antlers–looks like some droll evolutionary joke. It is wondrously ungainly; it runs as if its legs have never been introduced to each other. Above all, what distinguishes the moose is its almost boundless lack of intelligence. If you are driving down a highway and a moose steps from the woods ahead of you, he will stare at you for a long minute (moose are notoriously shortsighted), then abruptly try to run away from you, legs flailing in eight directions at once. Never mind that there are several thousand square miles of forest on either side of the highway. The moose does not think of this. Clueless as to what exactly is going on, he runs halfway to New Brunswick before his peculiar gate inadvertently steers him back into the woods, where he immediately stops and takes on a startled expression that says, “Hey–woods. Now how the heck did I get here?” Moose are so monumentally muddle-headed, in fact, that when they hear a car or truck approaching they will often bolt OUT of the woods and onto the highway in the curious hope that this will bring them to safety.”
Bill Bryson, A Walk in the Woods: Rediscovering America on the Appalachian Trail.

En om te antwoorden op uw vraag: in elke zichzelf respecterende boekhandel. So off you go, u hoort nog van ons. En van Bill.