Interview

Ma vie en rose

Journaliste en televisiemaakster Annemie Struyf woonde een jaar lang in Frankrijk voor de opnames van La vie en rose, een human interest programma waarvoor ze op bezoek ging bij Vlamingen in Frankrijk. Over haar eigen impressies van dat jaar schreef ze samen met haar dochter Johanna Laurent het boek Ma vie en rose. Ik interviewde Annemie in het voorjaar over less is more, een nieuw begin en leven zonder ballast.

Annemie Struyf

“Ik heb altijd graag en hard gewerkt maar op een bepaald moment was ik mijn agenda niet meer de baas. Ik had moeite om nee te zeggen.

Het was alsof ik rustig was beginnen lopen in een houten ton. Na verloop van tijd geeft de ton echter het ritme aan en gaat het te snel. Ik wilde er zelf nog kunnen uitstappen in plaats van er uit te tuimelen.

Dat besef kwam er rond mijn vijftigste. Ik kon op alle vlakken van mijn leven blijven vergaren maar het was tijd om los te laten. Voor een meterproject engageerde ik me om 30 dagen dingen te delen. Zo ben ik met weggeven begonnen. Het gaf me ruimte en ik vond het leuk. Ondertussen heb ik een free library voor mijn huis, een weggeefkastje voor mijn boeken. Het plezier van weggeven is veel groter dan het plezier van het verwerven.

Vervolgens ben ik verhuisd. Hiervoor heb ik me verdiept in het boek van opruimgoeroe Marie Kondo. Met minder spullen vond ik meer geestelijke rust. Mijn verhuis heeft me ontworteld maar ik probeerde het positief aan te pakken en nieuwe wortels te planten.

Een nieuwe plek geeft ook de kans op een nieuw leven.

Ma vie en rose

Omdat ik de impact niet wilde beperken tot het materiële besloot ik om een jaar naar Frankrijk te trekken. Op die manier kon ik mijn agenda op een eenvoudige manier vrijmaken. Mensen accepteren sneller een “nee” als je in het buitenland zit. Eén jaar lang heb ik geen enkele afspraak aangenomen. Ik heb wel een televisieprogramma gemaakt en een boek geschreven, maar ik deed het op mijn eigen ritme. De natuur heeft daarin een belangrijke rol gespeeld, het heeft me dichter bij de essentie gebracht. Het effect van ruimte en zuurstof is enorm.

In Frankrijk leven de mensen op een trager ritme, ze zién elkaar nog echt. En dat is erg belangrijk voor het welzijn van de mens.

Overhaast naar het buitenland vertrekken, is echter geen oplossing. Je neemt jezelf altijd mee. Het is een denkfout die mensen vaak maken. Ze willen de rommel achterlaten en zijn weg. Zo werkt het niet.

Als je meer tijd en ruimte hebt, kom je jezelf net harder tegen. De stilte verplicht je om in de spiegel te kijken.

Dromen is fantastisch, maar pak het goed aan. Ga op zoek naar het waarom van je droom en bereid je goed voor, dan beland je op het mooiste en het interessantste pad.

Zelf ben ik niet van plan om definitief te vertrekken. De combinatie Frankrijk-Vlaanderen is perfect voor mij. Ik werk nog steeds heel hard, maar ik heb ook geleerd om op een vriendelijke manier nee te zeggen. Bezig zijn is belangrijk, ik wil niet stilvallen. Maar als je meester bent van je tijd kan je veel meer aan zonder energie te verliezen. Ik heb zelfs nieuwe energie gekregen, een fijne gewaarwording als je ouder wordt. Het is misschien een cliché maar less is echt wel more.”

Dit interview verscheen in het zomernummer van Psychologies.