Echt (n)iets voor

Barracuda! Australië is sportgek

Vandaag is Kristien Quintiens gastredacteur op This Is How We Read. Ze bespreekt de roman Barracuda van de Australische bestseller auteur Christos Tsiolkas. Echt iets voor haar, dacht ik zo, want vriendin/oud-collega Kristien woonde een jaar met man en dochter in Melbourne…

Bruny Island - Tasmania

Family

“Zonder droom was ik alleen leegte”

Australië is sportgek. Tot dat inzicht kwam ik bij de Melbourne Cup, de Australian Open, de Melbourne F1 Grand Prix en enkele flarden Australisch voetbal. Zo trekt de finale van de Melbourne Cup, dé paardenrace van het land, jaarlijks meer dan 100 000 bezoekers. Zodra de kwalificaties van start gaan, zie je overal vrouwen met naaldhakken en fraaie sierhoeden, vergezeld van mannen in driedelig pak. Allemaal plaatjes. Maar wat werkelijk alles sloeg, was de seizoenfinale Australian footy. Melbourne barstte. Melbourne gonsde. De hele dag door cirkelden er helikopters boven de stad en het schouwspel ‘s anderendaags was onthutsend. Met mijn buggy slalomde ik tussen strompelende Australiërs. En passant merkte ik twee meisjes op; de een was een paal aan het knuffelen, de andere aaide de stoep.

In Barracuda belicht schrijver Christos Tsiolkas dit ongeremde sportfanatisme van zijn land.

Het boek vertelt het verhaal van de jonge zwembelofte Daniël die maar één doel voor ogen heeft: goud bij de Olympische Spelen van Sydney. Maar Daniël faalt.

Op een kampioenschap in Japan wordt hij slechts vijfde en verliest hij elke zin voor rede. Hij tiert en scheldt, en wordt onder dwang uit het zwembad gehesen. Het is een breekpunt in zijn leven en meteen ook het eindpunt van zijn carrière.

Net zoals in zijn roman De Klap die wereldwijd een bestseller werd, snijdt Tsiolkas in Barracuda thema’s aan als nationalisme, immigratie, homoseksualiteit en klassenstrijd. Vooral de klassenstrijd waarmee Daniel kampt, hakt op je in. Als zoon van een vrachtwagenchauffeur en een kapster verzeilt hij in een prestigieuze sportschool waar hij met veel moeite balanceert tussen de arbeidersklasse en elite. Enkel met zijn medailles overstijgt hij het misprijzen uit beide werelden.

Hij krijgt de naam Barracuda (grote roofvis), totdat deze Icarus naar beneden stort en zijn identiteit voorgoed in scherven uiteen valt.

Het is de tweestrijd die Daniel breekt. En als je het mij vraagt? Dan speelt Daniels vader hierin een belangrijke rol. Daniel ontspoort, rebelleert en zijn zelfbeeld komt op losse schroeven te staan. Tsiolkas beschrijft de innerlijke conflicten van zijn personage bijzonder goed en als lezer word je voortdurend heen en weer geslingerd van respect, medelijden en begrip naar onbegrip, afkeer en verbijstering. Ik hou van de echtheid van het verhaal, de onversneden eerlijkheid. Dit boek grijpt je vast en beroert.

barracuda

Over een op hol geslagen barracuda die verdwaalt in de donkere onderzee, maar langzamerhand zijn weg vindt naar het licht. Een aanrader.

PS: Meer over Kristiens Australische avontuur en boekentips van een trouwe lezeres