À l’aise en Breizh

Kom, ga zitten. Dat rotsblok in de schaduw van die palmboom is de perfecte rugsteun voor een uurtje slow reading. Geniet ondertussen van het uitzicht op een baai met het soort azuurblauw water waar ansichtkaartproducenten glimlachend een arm een en been voor veil hebben. En hun moeder. Hun ziel hebben ze al verkocht voor het zicht op de felgekleurde zeilbootjes die tussen de roze granieten klippen dobberen. De geur van de oceaan en van de bloemenzee achter je krijg je er gratis bij. De zonnebrand ook, dus insmeren geblazen voordat je met je tenen wriemelend in het strand pagina’s gaat omdraaien.

Lap, horen we je al denken, die reisduiven van This Is How We Read hebben hun oplegger met boeken naar Tahiti gesleept. Goed idee, beste lezer, maar helaas. Het gros van onze boekenstapel bevond zich samen met Barbara en Eveline in Portugal, terwijl ik de hoofdrol mocht spelen in bovenstaande scène in… Bretagne.

Bretagne –Breizh voor de inboorlingen- staat in het collectief geheugen gegrift als de ideale plek om door een horizontale stortbui uit je rubberlaarzen te worden gewaaid. Een plek waar je meer kans hebt op een slag van een losse blaffetuur dan van de zon. Een plek waar een nooit aflatende storm het op een akkoordje heeft gegooid met het krachtigste getij ter wereld en het op rotsen, huizen en je zenuwen heeft gemunt. Ideaal voor een partijtje worstelen met Voyage au Temps Perdu voor de open haard in de winter, ongetwijfeld, maar in de zomer gaan de Bretoense weerdemonen op penitentiair verlof en veranderen de Côtes D’Armor in een klein paradijs.

Begin in Lannion. Waarom? Omdat ze er een geweldige boekhandel hebben, tiens. Duw de kruiwagen met je boekenoogst daarna naar Le Moulin Vert en weiger te vertrekken voordat je al hun gegratineerde Bretoense crêpes hebt geproefd. De onversaagden onder jullie laten nog een Kouign Amann als dessert aanrukken, een botertaart die genoeg energie bevat om een kerncentrale in verlegenheid te brengen. Gooi er nog een shotje Calva achteraan om je hyperventilerende lever te kalmeren.

Aldus voorzien van de basisbehoeften ben je uitstekend uitgerust om van leesplek naar leesplek te hoppen langs de dramatisch mooie kust. Zoek een plaatsje op het strand van Trégastel, langs een onwaarschijnlijke baai die bezaaid ligt met door zee en wind gebeeldhouwde megalieten.

Stripfanaten dienen elkaar wel eens een dreun toe met een pladijs –al dan niet ontdooid- als het gaat over welk Bretoens dorpje de inspiratiebron was voor Asterix, maar ik mag Obelix heten en de rest mijn leven wijden aan het leveren van menhirs als het niet Ploumanac’h is. Het is een schilderachtige plaats aan een kleine,  nagenoeg volledig door rotsen omgorde baai.  Diezelfde stripfanaten komen elk jaar vreedzaam samen in het nabije Perros Guirec, dat dan een groot stripfestival huisvest. De sporen daarvan tref je het hele jaar door aan in Le Ker Bleu.

De kers op de Kouign Amann? Het Île de Bréhat. Op dit met bloemen overgoten eiland stikt het van de idyllische plekjes. Het is bovendien autovrij, dus de kans dat je wordt platgereden terwijl je in een boek verdiept over de kaai loopt is ridicuul klein. Dankzij het spectaculaire verschil tussen eb en vloed krijg je twee gezichten van het eiland voor de prijs van één. Laat dus nergens je rugzak met boeken staan, ook al is het op een hoge rots. Tenzij je goed kan duiken en graag pagina’s strijkt.

Dit is een gastbijdrage van Kurt Van Gasse, ons boekenmanusje-van-alles die we op wielergoden afsturen, laten slow readen in Barboek of oogluikend boekentips voor geeks en achterbankgebroed laten geven. Om hem te pesten durven we hem al eens diskwalificeren, of laten afkoelen in Bretagne. Dat laatste is niet gelukt.