This Is How We Read,  Uitgelezen

Eentje voor begin 2018

Rolf Dobelli, met die schrijver begon ik 2018… Mijn leesvoornemen voor het komende jaar nam meteen een bocht van 180 graden.

Ik dacht dat het een beetje pijn zou doen, weer beginnen werken na twee weken kerstvakantie. Maar dat viel geweldig mee. De eerste ’to do’ op mijn lijstje gebood mij dan ook (let op dat werkwoord, ha) een boek te lezen. Voor een stuk in het voorjaarsnummer van Psychologies mag ik de Zwitser Rolf Dobelli interviewen over De kunst van goed leven – 52 simpele levenstechnieken voor geluk. Het boek brengt inzichten uit de klassieke filosofie, moderne psychologie en (deze voelde je niet komen…) enkele biografieën van toonaangevende investeerders samen in 52 korte, frisse hoofdstukken. Nu buig ik mij af en toe sowieso graag over de grote levensvragen – hoe bewaar ik mijn vrijheid? wat is een goed leven? hoeveel is genoeg? En het is de tijd van het jaar voor goede voornemens. Dobelli’s boek viel dus op een dankbare bodem. Over mijn leuke gesprek met de man straks meer in het maartnummer van Psychologies. Hier deel ik alvast een tip van Dobelli met betrekking tot het lezen van romans.

Is het niet zo dat we romans lezen omdat we erdoor geraakt willen worden, er iets van willen meedragen, er als mens innerlijk een beetje rijker of volwassener van hopen te worden? Dat veronderstelt Dobelli en dat klopt ook in mijn geval. Is het – oh verschrikking – tegelijkertijd niet zo dat we vaak voor onze boekenkast staan en twijfelen of we een boek al gelezen hebben? Of een kennis horen praten over een boek dat we drie jaar geleden lazen, ons enthousiast in het gesprek mengen…en dan moeten vaststellen dat (ik ga de ‘we’ droppen en gewoon voor mezelf spreken)

ik wel Veerle Baetens in Tabula Rasa lijk. Hoofdpersonage? Ontknoping? Zand erover! Terwijl ik dat boek verdorie heb GELEZEN!

Rolf Dobelli was vroeger een veellezer maar besefte rond z’n veertigste dat hem van al die lectuur bar weinig was bijgebleven. Daarom nam hij een beslissing: “Tegenwoordig lees ik anders dan een paar jaar geleden. Ik lees nog wel net zo veel als vroeger, maar minder boeken. In plaats daarvan lees ik betere boeken en die lees ik twee keer. (…) Ik ben iedere keer weer verbaasd hoeveel je absorbeert als je langzaam en geconcentreerd leest. Hoeveel nieuwe dingen je de tweede keer ontdekt en hoe je begrip door deze aandachtige manier van lezen verbreedt.” Dobelli plakt er zelfs een cijfer op – hij heeft iets met investeerders en rendement, remember? Na één keer lezen zou er bij hem 3% van een boek blijven hangen, na twee keer lezen 30%. De juistheid van dat cijfer ga ik niet proberen na te trekken, maar ik ga Dobelli’s tactiek in 2018 wel toepassen, en wel meteen op de eerste buitengewoon mooie roman die me dit jaar onder ogen komt. Lezen en onmiddellijk herlezen. Eens kijken wat dat geeft.

Minder lezen maar beter. Het past in de state of mind waarin ik momenteel zit.

Als mantra voor 2018 heb ik “Nee, minder!” gekozen. Minder – omdat dat op veel vlakken is wat ik wil. En die ‘Nee!’ erbij omdat ik het voornemen te minderen al vaker heb gemaakt, en ik wil dat het deze keer menens is. Ik heb geen reading challenge gemaakt voor 2018 – er een bepaald aantal boeken willen/moeten doordraaien, in dat soort zelf opgelegde druk heb ik geen zin. Maar als ik er een had, zou ik erop zetten ‘Een Dobelli-ke doen’. Wie doet er mee?